-ΤΟ ΚΤΙΡΙΑΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ-

Τό ἐξωτερικό τῆς Μονῆς φαντάζει σάν φρούριο ἀπόρθητο μέ δόμηση θαυμάσιας ἀρχιτεκτονικῆς. Τά τείχη ἔχουν ὕψος 5 μέτρα, μέ ἐπάλξεις, οἱ ὅποῖες σέ δυό σημεῖα, νοτιοανατολικά καί νοτιοδυτικά, καταλήγουν σέ δύο κυκλικούς πυργίσκους. Ἡ δυτική πλευρά καί ἡ ἀνατολική ἔχουν μῆκος 26 μέτρα, ἐνῶ ἡ μεσημβρινή 33 μέτρα. Ἡ βόρεια πλευρά βρίσκεται σύριζα στήν πολύ ἀπόκρημνη πλευρά τοϋ βουνοῦ, καί εἶναι ἡ μόνη ἀπροσπέλαστη ἀπό τόν ὁποιονδήποτε ἐπισκέπτη. Ἡ μοναδική εἴσοδος τῆς Μονῆς βρίσκεται στή δυτική πλευρά. Εἶναι μιά μεγάλη βαριά ξύλινη πόρτα, καινούργιας κατασκευῆς βέβαια, πού στό ἐπάνω μέρος της διατηρεῖται ἡ παραδοσιακή «ζεματίστρα», τήν ὁποία χρησιμοποιοῦσαν οἱ μοναχές, στίς περιόδους τῶν πειρατικῶν ἐπιδρομῶν, πού δέν ἦταν καί λίγες, γιά νά ἀποδιώχνουν μέ ζεματιστό λάδι ἤ νερό τούς ἐπιδρομεῖς τοῦ Μοναστηριοῦ. Καθώς εἰσέρχεται ὁ προσκυνητής στήν πλακόστρωτη αὐλή, ἡ ὁποία ἔχει μῆκος 20 καί πλάτος 8 μέτρα, βλέπει μπροστά του τό Καθολικό, μικρό ναό, βυζαντινοῦ ρυθμοῦ καί δεξιά σειρά κελλιῶν, μέ πρώτη τήν μεγάλη αἴθουσα τοῦ ‘Ηγούμενείου καί τά παρακείμενα σ’αὐτήν μικρά κελλιά, κάτω ἀπό τό δάπεδο τῶν ὁποίων ὑπάρχουν κατά σειράν χαμηλά κελλιά μέ τοξοειδεῖς πετρόκτιστες καμάρες, πού ἐχρησιμοποιοῦντο σάν ἀποθῆκες διαφυλάξεως τοϋ κρασιοῦ καί τῶν τροφίμων τῆς Μονῆς. Πάνω ἀπό ὅλές τίς χαμηλές μᾶλλον πόρτες τῶν κελλιῶν, διατηροῦνται ὡραῖα ὑπέρθυρα, μέ ἐκκλησιαστικό μονόγραμμα. Ἀριστερά τοῦ Ναοῦ ὑπάρχει ἡ ἄλλη πτέρυγα τῶν κελλιῶν. Πίσω ἀπό τόν Ναό, στήν ἀνατολική πλευρά τά κελλιά εἶναι δυόροφα. Στήν αὐλή σώζονται 4 δεξαμενές νεροῦ καί διατηροῦνται ἀκόμα οἱ παλαιές ὑδροροές πού τίς γέμιζαν ἀπό τίς ταράτσες τοῦ Ναοῦ καί τῶν κελλιῶν. Στή βορειοανατολική γωνιά τῶν κελλιῶν, μπορεῖ καί μέχρι σήμερα νά δεῖ ὁ ἐπισκέπτης ἄνοιγμα στό βουνό, σάν μυστική κρύπτη, ἀπό τήν ὁποία, κατά τήν παράδοση, πολλές φορές, ὅσοι προσέφευγαν στή Μονή, γιά νά σωθοῦν ἀπό τούς πειρατές, κατέβαιναν μέ σχοινί στούς ἀπόκρημνους βράχους και, ἀπό ἐκεῖ μέ μικρό μονοπάτι, διέφυγαν διά τῆς θαλάσσης.

-ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ-

Τό Καθολικό τῆς Μονῆς εἶναι μικρός Ναός βυζαντινοῦ ρυθμοῦ, μέ μικρή εἴσοδο, πού τήν περιβάλλουν ὡραϊα καί μέ ἀνάγλυφο διάκοσμο μάρμαρα, στό ἐπάνω μέρος τῆς ¨οποίας διασώζεται ἡ ἐπιγραφή «ἌνθιμοςΜοναχός 1770 Ἰουλίου 10», ἡ ὁποία ἀναφέρεται ἀσφαλῶς στόν Ὅσιο Ἄνθίμο, καθώς ἡ ἡμερομηνία συμπίπτει μέ τόν ἀναφερόμενο ἀπό τόν Συναξαριστή χρόνο διαμονῆς του στή Σίκινο. Ὅ ναός σήμερα, μετά τήν μεγάλη ἐπισκευή τῶν τελευταίων 20 χρόνων, εἶναι ἄριστα κτιριακά διατηρημένος καί ἐσωτερικά διακοσμημένος.